ในโลกของหนังใหม่ในสมัยนี้ย่อมบอกเลยฮะว่าเป็นสิ่งที่น่ารื่นรมย์อภิรมย์ใจมาก เพราะเชื่อไหมครับว่าในประเทศชาติเรานั้นมีหนังใหม่ออกให้ชมกันทุกวัน วันละหลายๆ เรื่อง ทั้งหนังที่เข้าฉายในโรงภาพยนตร์ หนังแผ่นเกรด B และเกรด C รวมไปถึงหนังใหม่ชนิดละครซีรีย์ที่ผลิตเพื่อจะป้อนให้กับช่องโทรทัศน์และเคเบิ้ลทีวีดังนั้นจึงต้องบอกว่าถึงแม้ข้าพเจ้าจะอาจจะเป็นคนที่ชอบดูหนังใหม่ๆ อย่างเป็นจริงเป็นจังแล้วแต่ถ้าเจอแบบนี้ก็ยังดูไม่จบคล้ายกัน

               แน่นอนฮะว่าหนังที่ผลิตมาสำหรับคนได้ชมนั้นส่วนใหญ่จะก็จะสร้างเพื่อรายได้เป็นเคล็ดลับไม่ว่าจะอาจจะเป็นรายได้จากค่าโฆษณา รายได้จากสปอนเซอร์ ผู้ส่งเสริม รวมไปถึงรายได้จากการค้าตั๋ว แต่ฉันเองก็เชื่อว่ายังมีหนังอีกไม่น้อยเลยทีเดียวที่สร้างขึ้นไปมาเพื่อจะ “เอากล่อง” เยอะกว่า “เอาเงิน”

               หนังที่ “เอากล่อง” ที่ข้าพเจ้าว่านี้ก็เป็นหนังรูปแบบที่ว่าเป็นหนังใหม่ทำเงินไม่ใช่ในกระแสนิยม ไม่ใช่หนังตามเทรนด์ตลาดที่ทำกันเกลื่อนกลาด แต่ส่วนใหญ่ย่อมจะก็จะคือหนังแนวสะท้อนสังคม เสียดสีชุมชน หนังรูปแบบอินดี้ที่โชว์ฝีมือในการสร้างหนังคือยุทธวิธีซึ่งก็ต้องยอมรับขอรับว่าบางครั้งตัวหนังเองก็ยากเกินกว่าคนทั่วไปจะก็จะเข้าใจเพราะย่อมมีการตีความอีกมามาย ดังนั้นหนังเหล่านี้จึงมักจะอาจได้แต่เพียงแค่รางวัลจากสถาบันต่างๆ เยอะยกเว้นรายได้ที่สวนกระแสกับทุนที่ลงไปแต่ถ้าจะคงจะถามว่าขาดทุนหรือว่าไม่คงตอบได้ว่าไม่ขาดทุนอย่างแน่นอนเพราะว่าเพราะว่าว่าในกลุ่มหนังประเภทนี้ก็คงมีกลุ่มคนที่ชื่นชอบอยู่บ้างแม้จะจะคือส่วนน้อยก็ตามที